We hebben intussen wel vastgesteld dat sporten op het werk alleen maar positieve effecten heeft. Maar moet het daarom ook verplicht worden? Voor onze liberale Nederlandse mindset is dat misschien net een stap te ver, maar elders is het heel normaal. Onder andere in China en Japan zijn pauzes in de werkdag voor sportactiviteiten verplicht. De Chinese staatsradio speelt zelfs tweemaal per dag speciale muziek waarop werknemers hun oefeningen kunnen uitvoeren.
De cultuur in deze Aziatische landen leent zich goed tot zulke praktijken, maar in Nederland zou het natuurlijk maar al te gek zijn. Mensen dwingen te sporten is niet mogelijk en niet wenselijk, maar wat wel interessant zou zijn, is een wettelijke verplichting aan bedrijven om werknemers sporttijd en -mogelijkheid te bieden. Niet alle werkgevers zullen immers zo happig zijn om de hele werkcultuur om te gooien en te investeren in sportfaciliteiten. Staatsregulering op dat vlak zou dat probleem van de baan helpen, en de algemene gezondheid en productiviteit in Nederland ongetwijfeld omhoog drijven.
Als een wet invoeren naar onze liberale normen toch ook te ver gaat, zou een systeem met subsidies en beloningen voor proactieve werkgevers een goed alternatief kunnen zijn. Subsidies of belastingaftrek zouden de initiële kosten voor de werkgever enigszins compenseren, en bedrijven zo hopelijk minder resistent maken tegen het idee van sport op de werkvloer. Bovendien zouden deze kosten voor de staat op termijn ook gecompenseerd worden, doordat de hoeveelheid ziekteverzuim zakt en de economie beter draait.
Of zulke maatregelen op korte termijn realistisch zijn in ons land, is nog maar de vraag. Maar in elk geval is het een interessante denkoefening, die in andere landen ook al succesvol bleek.